-
1 nar|obić
pf Ⅰ vt 1. (wytworzyć dużo) to make (a lot of), to do (a lot of)- narobiła dużo pączków she made a lot of doughnuts2. (spowodować) to make, to cause- narobić zamieszania to cause confusion- narobić plotek to spread rumours- narobić szkody to do a. cause damage- narobić długów to run up debts- narobił sobie wrogów he made (himself) a lot of enemiesⅡ vi posp. (wydalić mocz) to pee pot.; (wydalić kał) to poop pot., to do one’s business pot. Ⅲ narobić się 1. pot. (napracować się) to work a lot, to exert oneself 2. (wydarzyć się) widzisz, co się przez ciebie narobiło look what you’ve done- ale się narobiło what a mess pot.■ coś ty narobił (najlepszego)? what on earth a. in the world have you done?- narobić komuś smaku a. apetytu to make sb’s mouth waterThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nar|obić
См. также в других словарях:
nafabrykować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk Ia, nafabrykowaćkuję, nafabrykowaćkuje, nafabrykowaćany {{/stl 8}}{{stl 7}} wytworzyć dużo czegoś, często o niewielkiej wartości, nieraz ponad potrzeby; naprodukować dużo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nafabrykowali dużo tandety … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nafabrykować — dk IV, nafabrykowaćkuję, nafabrykowaćkujesz, nafabrykowaćkuj, nafabrykowaćował, nafabrykowaćowany zwykle iron. «wyprodukować, wytworzyć dużo czegoś, zwykle mało wartościowego» Nafabrykować bubli … Słownik języka polskiego
naprodukować — dk IV, naprodukowaćkuję, naprodukowaćkujesz, naprodukowaćkuj, naprodukowaćował, naprodukowaćowany «dużo czegoś wyprodukować, wytworzyć» Naprodukować cementu, cegły lub innych materiałów budowlanych … Słownik języka polskiego
narobić — dk VIa, narobićbię, narobićbisz, narobićrób, narobićbił, narobićbiony 1. «wykonać czegoś dużo, wytworzyć, sporządzić coś w dużej, wystarczającej ilości, liczbie» Narobił zabawek dla dzieci. 2. «spowodować powstanie, pojawienie się czegoś (zwykle… … Słownik języka polskiego
powstać — dk, powstaćwstanę, powstaćwstaniesz, powstaćwstań, powstaćwstał powstawać ndk IX, powstaćwstaję, powstaćwstajesz, powstaćwaj, powstaćwał 1. «zacząć istnieć, wziąć początek; stać się, utworzyć się, wytworzyć się; ukazać się, zjawić się, wszcząć… … Słownik języka polskiego
spalić — dk VIa, spalićlę, spalićlisz, spal, spalićił, spalićlony spalać ndk I, spalićam, spalićasz, spalićają, spalićaj, spalićał, spalićany 1. «unicestwić, zniszczyć coś (rzadziej: zabić kogoś), poddawszy działaniu ognia; pot. zniszczyć komuś mienie… … Słownik języka polskiego
